“Për t’u edukuar dhe ndjekur me të vërtetë mësimin, duhet që klast të kenë ka 12-15 nxënës. Për aq kohë sa kemi 30/35 kjo do të thotë se ne kemi vendosur që në shkollat tona të mos bëhet arsimim. Arsimi është edukimi i pjesës emocionale të fëmijëve, për të parë ndryshimet në inteligjencën midis fëmijëve. Përndryshe ju mbeteni në nivelin impulsiv”.
Sipas filozofit Umberto Galimberti, në mënyrë që një mësues të punojë në mënyrë efektive, kompetenca dhe pasioni nuk janë të mjaftueshme: ne kemi nevojë për një institucion arsimor që garanton klasa më të vogla.
Deri më sot, ekzistojnë kufizime për të ashtuquajturat “klasa të bashkëpunimit”: për shembull, në prani të nxënësve me aftësi të kufizuara, numri i nxënësve në klasë nuk duhet të kalojë 20.
Për fat të keq, këto rregulla shpesh shpërfillen. Çfarë mund të bëjmë? Së pari, duhet të luftojmë që të respektohen rregullat ekzistuese. Së dyti, ne duhet të kultivojmë një vetëdije kolektive të arsimit: shkolla nuk është një biznes për edukatorët dhe ekspertët. Shkolla është politike: është investimi më i rëndësishëm që një vend vendos për të siguruar një të ardhme. Ne nuk mund dhe nuk duhet ta vendosim në sfond.
