“Gjyshi … gjyshi! Në librin tim të historisë thuhet se në mars të vitit 2020 ishte një pandemi! Por çfarë ndodhi?”
– “Ka ndodhur që nga Kina mbërriti një virus i tmerrshëm i gripit, kurrë i studiuar më parë …”
– “Po pastaj?”
– “Të gjithë u futëm në karantinë, askush nuk mund të lëvizte nga shtëpia, përveçse për të blerë ushqime në supermarket. Kjo ndodhi në çdo moment, një ditë para se të ishim të gjithë së bashku … miq, të afërm, pastaj në mëngjesin e 9 marsit e gjetëm veten me jetën përmbys”.
– “Po pastaj çfarë ndodhi?”
– “Kaluam një kohë të gjatë vetëm me kontakte përmes internetit, dhe për fatin e mirë kishte telefonë dhe kompjuterë. Njerëzit morën përgjegjësi, ndotëm më pak, rizbuluam pjesërisht gjëra që nuk mendonim se dinim t’i bënim. Më në fund erdhi stina e bukur, dhe mendimi i parë ishte të dilnim për t’i takuar të gjithë. Bota ishte ndalur, për ne, por kishte një aspekt pozitiv: e kuptuam vlerën e gjërave pikërisht sepse ato na u morën.
Dhe besomë nipi im, se kafenë që piva kur u rihap bari, megjithëse ishte bërë me të njëjtën kokërr si më parë, ishte shumë e mirë.
– “Pse?”
– “Sepse kishte shijen e një vendi që ia kishte dalë.”
/Revista Psikologjia
