E kemi të njohur shkrimin e Fisher-it (1995: 29) për qëllimet kyç të arsimimit.
Ai mes të tjerave thotë se qëllimi kryesor i arsimimit është të krijojë njerëz, që janë të aftë të bëjnë gjëra të reja, jo thjesht të përsëritin ato që kanë bërë brezat e tjerë- njerëz, që janë krijues, shpikës e zbulues; qëllim i dytë i arsimimit është të formojë mendje, që mund të jenë kritike, që të mund të verifikojnë dhe jo të pranojnë çdo gjë që u jepet. Pra, të mos i marrin gjërat të gatshme, vetëm se filan mësuesi ka thënë, por t’i vendosin në mjete matëse për qëndrueshmërinë e tyre.
Këto dy shprehje përbëjnë sot detyrën parësore të shkollës. Viteve të fundit, ministria e Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë ka vënë mijëra e mijëra eksperimente për zhvillimin e mendësisë në shkollë. Kjo mësimdhënie e bazuar në zhvillimin e shprehive të menduarit ka marrë përmasa me të ashtuquajturin “revolucion kognitiv”.
Këtë shkrim për shkollën, mësimdhënësit e nxënësit e nisëm me brengosjen tonë për mosfillimin e vitit shkollor më 1 shtator- siç ka qenë gjithmonë. Kjo vënie e çelësit në dyert e shkollave ka ardhur si rrjedhojë e grevës nga Sindikata e Bashkuar e Arsimit, si revoltë ndaj qeverisë së Republikës së Kosovës, për mosfutjen në procesim të Ligjit të Pagave.
Në fakt kemi dy vuajtje: e para, nxënësit e paguajnë çdo faturë; dhe mësimdhënësit e kanë të pamundur të mos e ngrisin zërin e tyre për një jetë më të mirë duke marrë parasysh rritjen enorme të çmimeve në Kosovë- që është goxha e vështirë jetesa me një një pagë të tillë.
Deri këtë jemi në rregull. Gjithçka është e shtruar mirë e saktë. Problemi fillon te grevimi i mësimdhënësve edhe kur ata fillojnë të mbajnë mësim. Foljen “grevoj” mund të mos e hasni në fjalorët fizikë dhe elektronikë, por mbi bazën e shqipes mund ta merrni si neologjizëm.
Mësimdhënësit tanë, të cilëve u jemi falënderues, janë më të mirët, më të dashurit e më të përgatiturit, por fatkeqësisht shumë prej tyre kanë grevë çdo ditë dhe grevojnë duke shkatërruar fëmijët tanë. Grevojnë duke mos u përgatitur për nxënësit; grevojnë duke pritur të bjerë zilja e shkollës; grevojnë duke mos i dashur nxënësit e tyre sikur të ishin të tyre; grevojnë duke mos u përditësuar për lëndën e tyre etj. Të gjitha këto janë më të këqija se greva, që po mbahet tash. Kur të fillojë mësimi, ministria e Arsimit duhet të ndërtojë mekanizma për rregullimin e këtij “grevimi”.
@ Autori është profesor i Gjuhës Shqipe dhe Letërsisë në gjimnazin “Hasan Nahi”.
