Më kujtohet sikur të ishte dje disa fjalë (shumë të mençura për mua) që nëna ime më tha kur isha në vitin e tretë të shkollës fillore: «vajza, çfarëdo notash që merr, mos harro se mbi numrin je një person.
Dhe njerëzit janë më shumë se një notë për një lëndë. Këtë javë, mësuesit u japin studentëve buletinin me notat e shkollës. Një javë që për disa krijon ankth, stres, frikë dhe refuzim.
Një pjesë e shoqërisë (më shumë sesa shumë prej nesh do të dëshironin) është e fiksuar pas të aprovuarve dhe të dështuarve. Me nëntë dhe me tetë. Ka mësues që i japin rëndësi vetëm notave shkollore dhe kjo është baza për marrëdhëniet e tyre me studentët. Me fjalë të tjera, nëse një student ka marrë një dhjetëshe ai është një student i shkëlqyeshëm, ndërsa një student që ka marrë një katër e gjysmë nuk është aq i shkëlqyeshëm dhe nuk meriton kaq shumë vëmendje.
Por çfarë mund të themi për reagimet e baballarëve dhe nënave?
Epo, si gjithçka në jetë, ka gjithçka. Ka familje që zemërohen sepse fëmijët e tyre kanë dështuar në një të tillë dhe vazhdojnë t’i ndëshkojnë ata për “nota të këqija në shkollë” (kuriozisht, reagimet e këqija të prindërve janë në shumë raste ato që shkaktojnë ankth, shqetësime dhe mbingarkesë të studentëve). Dhe ka familje që dialogojnë me fëmijë ose të rinj, të cilët komunikojnë me vendosmëri me ta, i dëgjojnë ata dhe përpiqen t’i kuptojnë ata.
Pikërisht, në postimin e sotëm, më ra ndërmend të flisja për reagimet që nuk duheshin pasur kur shihnin notat shkollore të nxënësve dhe fëmijëve në krahasim me ato që duhej të ishin. Le të shkojmë për të!
