Një “fëmijë mrekulli” që kaloi 190 ditë në spital pasi lindi dhe peshonte më pak se një qese e vogël me sheqer, tani mund të hajë, të flasë dhe madje të “krijojë rrëfime”.
Siç shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi, Maija Elke Pettitt u bë një nga vetëm 20-30% e foshnjave që i mbijetuan një lindjeje kaq të parakohshme kur ajo lindi 23 javë në shtatzëninë e nënës së saj gjashtë vjet më parë.
Maija ka tetraplegji, sindromën e triple X dhe vonesë zhvillimore, që do të thotë se ajo nuk mund të hapte sytë kur lindi, luftoi për të ngrënë ushqime të ngurta dhe ishte memec deri vonë.
Dhe nëna e saj, Elke Pettitt, me bazë në Hackney, 46 vjeçe, mezi mund ta besojë përparimin që ka vogëlushja.
“Ajo nuk mundi as t’i hapte sytë kur lindi”, tha mamaja e Maija-s, Elke, e cila shtoi, “ajo ishte aq e brishtë dhe e vogël, sa është e pabesueshme sa larg ka arritur”.
Maija kishte një binjak, një djalë të lindur një javë pas saj, i cili fatkeqësisht jetoi vetëm 30 ditë.
Elke dhe Rawden, babai i Maija-s, nuk mundën ta merrnin vajzën e tyre në shtëpi për më shumë se 190 ditë, pasi ajo lindi në Spitalin Mbretëror të Londrës dhe më pas u transferua në Homerton, në lindje të Londrës.
Elke tha se ishte shumë e emocionuar, edhe pse marrja e Maija-s në shtëpi ishte “e frikshme”, pasi ajo ishte ende me oksigjen, duke u ushqyer me tuba dhe kishte nevojë për rreth “dhjetë ilaçe të ndryshme” në ditë.
Elke tha se për një kohë të gjatë ajo ndihej më shumë si një infermiere sesa një mama, dhe në fillim, zhvillimi i vajzës së saj ishte shumë i ngadaltë, përcjell Telegrafi.
Në fund të fundit dhe pas një kërkimi të gjerë, kur Maija ishte tre vjeç e gjysmë, prindërit e saj vendosën të provonin një program terapie novator në Austri të quajtur ‘NoTube’, i cili rezultoi se po i ndryshonte jetën.
“Është e vërtetë që fëmijët eksplorojnë ushqimin si një gjë argëtuese”, tha Elke, e cila tha se gjatë kursit “të çrregullt” dy-javor Maija filloi ngadalë të merrte ushqimin, duke përfshirë puretë dhe akulloren, më pas e futi në gojë dhe muaj më vonë, ajo po hante edhe ushqime të ngurta.
Elke tha se ata kurrë nuk e kishin menduar se Maija do të fliste, por që kur mësoi të hante, fjalët i erdhën me hapa të shpejtë, duke përshkruar se si kur vajza e saj arriti të thoshte “mama” për herë të parë, ishte “thjesht e mahnitshme”.
Para kësaj, i gjithë komunikimi i Maijas ishte joverbal dhe Elke përshkroi se si përdorte një gjuhë të shenjave.
Por mrekullia tjetër është se tani ajo madje do të sajojë histori për t’u treguar prindërve të saj kur ata i bëjnë pyetje.
Elke tha: “Ajo është thjesht një person vërtet i lumtur… ajo po zhvillohet kaq shumë dhe ka një personalitet me të vërtetë qesharak, dhe është shumë e qeshur… Unë mendoj se kjo thjesht i bën njerëzit e tjerë të buzëqeshin gjithashtu”.
Ajo shtoi: “Për shkak se është shumë e lumtur, kjo e ka bërë këtë udhëtim më të lehtë”.
