Një mësues u kërkoi nxënësve të sillnin domate në një qese plastike në shkollë. Çdo domate duhej të emërohej sipas një personi që nxënêsi e urren.
Pra, numri i domateve do të ishte i barabartë me numrin e njerëzve që ata e urrejnë. Të nesërmen, të gjithë nxënësit sollën domatet e tyre. Disa kishin sjellur dy, disa tri, disa pesë, dhe disa edhe 20 domate, varësisht se sa njerëz urrenin.
Mësuesi më pas u tha atyre se duhej t’i mbanin domatet me vete kudo që shkojnë për dy javë. Me kalimin e ditëve, nxënësit filluan të ankoheshin nga era e domateve sepse filluan të kalben.
Nxënësit që kishin më shumë domate u ankuan se ishte shumë e rëndë për t’u bartur dhe era ishte e padurueshme. Pas një jave, mësuesi i pyeti nxënësit: “Si keni kaluar këtë javë?”
Nxënësit u ankuan për erën e tmerrshme dhe peshën e rëndë të domateve, veçanërisht ata që mbanin shumë domate.
Mësuesi atëherë u tha: “Kjo është shumë e ngjashme me atë që mbani në zemër dhe shpirtin tuaj,kur nuk ju pëlqejnë disa njerëz dhe i urreni ata. Urrejtja e bën zemrën të pashëndetshme, dhe ju e bartni atë urrejtje kudo. Nëse nuk mund ta duroni erën e keqe të domateve për një javë, imagjinoni ndikimin e urrejtjes që e mbani në zemrën dhe shpirtin tuaj e bartni me vete çdo ditë dhe çdokund…
Zemra është një kopsht i bukur që kërkon pastrim të rregullt nga barërat e këqija dhe të padëshiruara. Falni ata që ju i urreni dhe nuk i respektoni.Ashtu që në zemrën tuaj të krijohet hapësirë për dashuri dhe respekt njerëzor…
Në jetë mësohuni t’i dashuroni dhe respektoni njerëzit dhe vlerat e tyre!
Përkthyer nga frëngjishtja nga mësimdhënësi, Alush Leci
