Një person ka ndarë përjetimet e tij kur u zgjua gjatë operacionit që kishte pasi njëra nga mushkëritë e tij ishte tejet e dëmtuar.
Doge Ram, tha se 75% e njërës nga mushkëritë kishte pësuar kolaps dhe ishte në një situatë të rrezikshme për jetën, dhe mjekët duhet ta trajtonin sa më shpejt që ishte e mundur. Dhe kështu ata e vendosën në dhomë urgjence në vend të asaj të operacionit dhe i dhanë ketaminë.
Pacienti shprehu pakënaqësinë e tij para se të merrte ketaminë, dhe kështu filloi edhe historia e tij e tmerrshme. Në mushkërinë e tij duhej të futej një tub, që duhet të qëndroj për 45 minuta aty dhe jo 10 sa parashihet në shumicën e rasteve, kështu duke bërë që ai të zgjohej nga gjumi dhe anestezioni të humbte efektin e tij.
Kjo është historia e tij:
”Zgjohem dhe e ngrij kokën lart, shikoj poshtë dhe shoh këto kapëse kirurgjikale që hapin anën e kraharorit tim të hapur dhe kirurgun në të djathtën time duke veshur doreza të përgjakshme. Kirurgu në të djathtën time, mjeku ndihmës në të majtën time dhe rreth 5 persona të tjerë (infermierë dhe ndoshta radiologë).
Kirurgu ndalet për një sekondë, kthehet nga të gjithë dhe thotë: ‘nuk i dhamë sa duhet ketaminë’. Veçanërisht e kujtoj këtë studente infermiere në këmbët e shtratit tim dukej sikur ajo sapo pa një fantazmë. Të them të drejtën unë ndoshta dukej e pushtuar.
Kur pacienti pyeti, ‘Edhe sa do zgjas?,’ i mërzitur, atij iu tha se operacioni ishte ‘gati i kryer’. Sidoqoftë, kjo duket të ketë qenë një gënjeshtër, pasi ata më pas ndien që kirurgu ‘preu muskulin, dhe plevën për të ekspozuar zgavrën e gjoksit’.
Në thelb procedura është që ata të fusin një tub në zgavrën tuaj të gjoksit për të thithur çdo ajër që rrethon zgavrën pleurale që nuk lejon që mushkëritë tuaja të fryhen plotësisht. Unë kisha një kolaps 75% dhe isha pak a shumë në një situatë kërcënuese për jetën, kështu që mjekët duhej të më trajtonin relativisht shpejt. Unë nuk u solla në Sallën Operative (OSE) kjo u bë në një dhomë të rregullt në dhomën e Urgjencës (ER), kështu që kishte shumë njerëz rreth meje. E tëra që kisha ishte perde që më bllokonin nga të tjerët. Kjo ndodhi rreth orës 3 të mëngjesit. Në një moment kirurgu i vetëm në ER mbërriti për të kryer procedurën pasi radiologu përcaktoi se unë me të vërtetë kam një pneumotoraks (ajër në zgavrën e kraharorit). Më administruan një dozë të rëndë një ketaminë, e cila ishte gjëja më e keqe që kam bërë ndonjëherë. Kam marrë mjaft ilaçe në jetën time, LSD, Shrooms, madje edhe Salvia janë në atë listë. Por ketamina është një gjë krejt tjetër. Isha atje dhe mund të mendoja, por jo në të vërtetë. Në thelb në fillim kujtoj se dëgjoja këtë zhurmë në veshët e mi bëhej gjithnjë e më e fortë ndërsa jeta ime dukej sikur ngrihej poshtë e poshtë derisa arriti në 1 kornizë e cila vazhdoi të prish, shtrembërojë dhe krijojë shtigje gjatë gjithë kohës që kumbonte. Mund të flas për vetë udhëtimin me ketaminë për orë të tëra, por histori e shkurtër. Ishte përvoja më e pakëndshme që një njeri mund të përjetojë, dhe unë ndjeva që detyra ime ndërsa isha nën ketaminë ishte të mbash kontrollin tim në.
Kirurgut tim i janë dashur vetëm 10 minuta për të futur këtë tub. U deshën më shumë se 45. Unë jetoj në Toronto, kështu që kujdesi ynë shëndetësor i shoqëruar është i tmerrshëm. Ketamina nuk zgjat shumë gjatë afërsisht 30 minuta -1 orë. Por besoj për shkak të dhimbjes ekstreme që isha zgjuar. Ketamina nuk është anestetik, është qetësues dhe halucinogjen.
Përveç kësaj, unë ende kam probleme me gjumin herë pas here nga ajo që pashë. Kaq gjak, kaq shumë dhimbje, aq pak kontroll. Nuk e di pse u japin atë ilaç të tmerrshëm pacienëve. Formula për të duhet të mbyllet, kështu që kurrë më të mos e shohë dritën e diellit. Unë jam dikush që u zgjua gjatë qetësimit, më pyet çdo gjë.”
