PRINDI DHE MËSUESI QË ÇDO FËMIJË E MERITON
(Prindi ideal që çdo mësues do të donte për nxënësin e tij)
Prindi ideal nuk është ai që kërkon përsosmëri te fëmija, por ai që e ndihmon të rritet me dashuri, vlera dhe përgjegjësi.
Çdo mësues ëndërron një prind që e kupton se shkolla nuk është garë, por udhëtim, jo thjesht një vend ku mësohen formula e rregulla, por një hapësirë formimi që kërkon bashkëpunim të ndërsjellë.
1. Prindi ideal është ai që bashkëpunon me mësuesin. Ai nuk e sheh mësuesin si kundërshtar apo gjykatës të fëmijës, por si aleat në edukim. Një prind që komunikon qetësisht, që dëgjon dhe që reagon pa paragjykime, i jep mësuesit mundësinë të njohë më mirë fëmijën dhe të gjejë mënyrat më të mira për ta mbështetur. Ky bashkëpunim krijon një trekëndësh të shëndetshëm mes shkollës, familjes dhe nxënësit.
2. Prindi ideal është ai që vendos kufij të drejtë, por pa e shtypur fëmijën. Mësuesit e vlerësojnë një prind që i mëson fëmijës sjelljen e mirë, respektin dhe vetëdisiplinën, jo për t’i dhënë kënaqësi shkollës, por për t’i hapur fëmijës dyert e suksesit. Fëmijët që vijnë nga shtëpi ku ka dialog, rregull dhe siguri emocionale, janë më të gatshëm të mësojnë dhe të marrin përgjegjësi.
3. Prindi ideal është ai që nxit kureshtjen dhe jo vetëm notën. Ai e kupton se notat e larta nuk kanê vlerë pa dëshirën për të mësuar, pa kënaqësinë e zbulimit dhe pa përpjekjen personale. Mësuesit admirojnë prindin që e lavdëron fëmijën për progresin, jo vetëm për rezultatet, dhe që e mëson të mos dorëzohet para vështirësive.
4. Prindi ideal është ai që respekton profesionin e mësuesit. Ai e di që mësimi kërkon durim, përkushtim dhe zemër, ndaj e vlerëson këtë punë duke qenë i pranishëm, i përgjegjshëm dhe falënderues. Një prind që e kupton se mësuesi nuk është thjesht transmetues njohurish, por udhërrëfyes i një rruge të gjatë, e bën punën e mësuesit më të bukur dhe jetën e fëmijës më të pasur.
Prindi ideal që çdo mësues do të donte është ai që rrit një fëmijë të lumtur, të edukuar dhe të respektueshëm. Dhe kur prindi, mësuesi dhe nxënësi ecin të tre në të njëjtin drejtim, atëherë arsimimi kthehet në një histori suksesi, jo vetēm për fëmijën, por për të gjithë shoqërinë.
*********
(Mësuesi që çdo prind do për fëmijën e tij.)
Të qenit mësues nuk është thjesht një profesion: është një thirrje, një art dhe një përgjegjësi e thellë ndaj së ardhmes. Çdo ditë, kemi mundësinë të ndikojmë në jetën e fëmijëve, të ndezim dritën e kureshtjes dhe të formojmë zemrat dhe mendjet e tyre. Por, të jemi mësuesit që të gjithë prindërit do të dëshironin të kishin për fëmijët e tyre, nuk kërkon vetëm njohuri dhe teknikë, por kërkon zemër, pasion dhe përkushtim të vërtetë.
Ne dimë të dëgjojmë. Ne kuptojmë se çdo fëmijë është unik dhe ka nevojë për vëmendje dhe mbështetje të veçantë. Ne dimë të inkurajojmë jo vetëm sukseset e mëdha, por edhe përpjekjet e vogla. Një fjalë e ëmbël, një buzëqeshje e sinqertë apo një shpjegim i durueshëm mund të ndryshojë mënyrën se si një fëmijë sheh veten dhe botën përreth tij.
Ne, si mësues që meritojmë dashurinë e fëmijëve, jemi gjithashtu shembull i virtyteve që dëshirojmë t’ua përcjellim atyre: respektit, mirësisë, kurajos dhe përgjegjësisë. Ne nuk frikësohemi të pranojmë gabimet tona dhe të mësojmë së bashku me nxënësit. Përmes këtij shembulli, u mësojmë fëmijëve të jenë të ndershëm dhe të dashur, dhe t’i trajtojnë të tjerët me të njëjtin kujdes.
Por mbi të gjitha, krijojmë një ambient ku çdo fëmijë ndihet i sigurt dhe i vlerësuar. Nuk harrojmë kurrë se mësimi nuk është vetëm transmetim i informacionit, por është dhe lidhje emocionale, është frymëzim, është dhurim i pjesës më të bukur të shpirtit tonë. Kur fëmijët ndjejnë dashurinë dhe pasionin tonë, ata na duan jo vetëm për njohuritë që u japim, por për mënyrën se si i bëjmë të ndihen të veçantë.
Të jemi mësuesit që fëmijët do të dëshironin të kishin është një sfidë e madhe, por edhe një bekim i madh. Është një mundësi për të lënë një trashëgimi të paharrueshme në botën e vogël të atyre që do të rriten për të ndërtuar të ardhmen. Çdo ditë që zgjohemi me dëshirën për të mësuar, për të kuptuar dhe për të dashur fëmijët, ne po bëhemi pikërisht ato mësues që çdo prind do të dëshironte të kishte për fëmijën e tij.
Të jemi mësues të tillë nuk është për medalje, nuk është për lavdi, por është për diçka më të thellë dhe më të bukur: për të formuar zemrat dhe mendjet e të rinjve me dashuri, kujdes dhe frymëzim. Dhe kjo, pa dyshim, është dhurata më e madhe që një njeri mund t’i bëjë botës.
Autorja është mësuese kimie në gjimnazin “Skënderbeu” Krumë, Has
© AlbanianEducation.net – Të gjitha të drejtat e rezervuara
