Mua më ndoqën vite stinorë
Fërfëllizë dhe dëborë,
na ndoqi rrugës për në shkollë,
të ngrira këmbë , buzë dhe dorë,
s’mbaja dot as qantën në krahërorë,
mëri fati apo stina solli na solli dëborë,,
rrugë e gjatë e mundimshme për në shkollë,
s’dukej rruga nga orteqe dhe dëborë,
fërfëllizë erë ,të zënte frymë edhe gojë,
a të vdes , a të jetoj , këtë e ndjeja
unë në shpirtë por se thoja dot me gojë,
fërfëllizë erë e madhe dhe dëborë,
iku , iku kështu orë, nxënës të dashur ,
ju madhështorë, ne jemi nisur,
por s’na linte fërfëllizë dhe dëborë,
ju atje tej hapni libra dhe fletorë,
ju pa ne sot mbani dhe orë,
rrugë të bllokuara nga dëborë,
përsërisni ju mësimet , ne të gjallë
a të vdekur do të vijmë atje në orë,
lutne Zotin që të ndalë këtë
fërfëllizë stuhi , erë dhe dëborë,
që të vijmë sa më shpejt në orë,
të marrim ditarin edhe shkumësat,
edhe librat sërish të të vij në orë,
të vazhdojnë tej me mësime ,
edhe sot disa për disa orë ,
nxënës të dashur ju madhështorë,
mirëmëngjesi ju të gjithëve,
mirëmëngjesi ju klasë dhe shkollë,
ju më falni për vonesën mezi të
gjallë erdhëm nga borë,
rrugë të bllokuara nga fërfëllizë dhe dëborë,
vend i thellë , vend malorë,
jemi këtu t’ parët udhëtarë,
t ‘parët sot këmbësorë, se vetura mbeti larg ,
atje poshtë e bllokuar nga dëborë,
nxënës të dashur ju na prisni pesë minuta ,
sa të shkrijmë këmbë, buzë dhe dorë,
se pa gojë s’mbahet mësim madje as orë,
rreze dielli ju madhështorë buzësheshja ,
etja e juaj për dije dhe dituri,
e shkrinë akullin dhe dëborë,
sapo hyra unë në klasë ,
lumturia mbuloi tërë shkollë,
dhe kështu lumturisht bashkë të gjithë,
e filluam mësim , punë edhe orë,
sipas planit mësimorë dhe zhvillim
kishim në këtë orë , por harruam fërfëllizën
edhe dëborë, nga dritarja frynte
veri stuhi dhe borë , athua vallë
sikur donte të na shihte sa jemi puntorë,
dija puna dhe përkushtimi,
shtronin etjen dhe zellin tonë ,
performanca e mësimit buzëqeshte
plotë suksese gjersa mbaroi edhe orë,
rreze dielli përshkoi klasë edhe shkollë,
bota e dijës të gjithë neve
kudo jemi na bëjnë neve më madhështorë
mësimdhënës ty s’të ndalin
asnjë vuajtje, as stuhi dhe kjo borë,
se harroi kurrë këtë ditë për në shkollë,
dija puna përkushtimi dhe atdhedashuria
janë vet jeta dhe ardhmëria e kombit tonë
dija është e ndritur më e bardhë se kjo dëborë,
ju të ndritur , ju madhështorë,
bota e dijës dritë atdheu dhe lumturia e jonë.
Ilmi Tahiri
Më 05. 01. 2015. Sylevicë
