“Bullizuesit më të mëdhenj janë mësuesit. Harrojnë se çfarë do të thotë të jesh 14 vjeç…” Kjo është akuza që i bëhet sot mësuesve nga Anisa Zaçe, duke i veshur gjithë fajin vetëm mësuesve. Ky është një atentat tjetër ndaj kategorisë së mësimdhëmësit.
Një fjali e tillë, duket si një goditje me varre’ mbi një urë që po përpiqet të mbajë peshën e një shoqërie të tërë. Të thuash se “bullizuesit më të mëdhenj janë mësuesit” është jo vetëm një përgjithësim i rrezikshëm, por edhe një formë e re e bullizmit ndaj vetë mësuesve, atyre që shpesh janë të parët që përpiqen të kuptojnë, të mbështesin, të edukojnë.
Kujtesa e moshës 14 vjeç nuk është privilegj i nxënësit, por një thirrje për empati nga të gjithë, prindër, mësues, institucione.
Por të fajësosh vetëm mësuesin është si të fajësosh violinistin për simfoninë që nuk u luajt dot, ndërkohë që dirigjenti, orkestranti dhe skena vetë janë në kaos të plotë.
Denigrimi i mësuesit është një simptomë e një sëmundjeje më të thellë, asaj të mungesës së respektit institucional për edukimin.
Kur mësuesi trajtohet si fajtor, si pengesë, si “bullizues”, atëherë kemi humbur busullën morale të shoqërisë. Sepse mësuesi nuk është vetëm transmetues dijesh, por shpesh edhe psikolog, prind i dytë, mbështetës emocional, dhe ndonjëherë i vetmi që sheh potencialin e një fëmije që të tjerët e kanë harruar.
“Nëse mësuesi ka harruar çfarë do të thotë të jesh 14 vjeç, ndoshta sepse askush nuk e ka pyetur si ndihet të jetë mësues në vitin 2025.”
© AlbanianEducation.net – Të gjitha të drejtat e rezervuara
