Nga Fatmir Selimi: Libri i pushimeve – nevojë e nxënësit apo biznes i fshehur?

- Advertisement -

Çdo fundviti shkollor, shumë mësues dhe shkolla rekomandojnë që nxënësit të blejnë të ashtuquajturin “libër të pushimeve” ose të marrin detyra për pushimet verore apo dimërore. Në pamje të parë, kjo duket si një masë që ndihmon fëmijët të ruajnë njohuritë gjatë pushimeve. Por a është kjo me të vërtetë një nevojë e mirëfilltë pedagogjike, apo një praktikë që i shërben më shumë interesave tregtare?

- paragrafi 1 -

Në teori, këto libra synojnë të parandalojnë “humbjen e mësimit” gjatë pushimeve të gjata dhe të përgatisin fëmijët për vitin e ri shkollor. Megjithatë, në realitet, shumë nga këto botime janë të mbushura me ushtrime të thata, pa kreativitet, që nuk zhvillojnë të menduarin kritik dhe nuk e stimulojnë vërtet kurreshtjen e fëmijëve.

- Advertisement -

Në vende të zhvilluara, si shumica e shteteve të Evropës Perëndimore dhe SHBA, nxënësit nuk marrin detyra të detyrueshme gjatë pushimeve. Në vend të tyre, nxitet leximi i lirë, vizitat kulturore, aktivitetet artistike dhe sportive, si dhe kohë për lojë dhe relaksim. Këto aktivitete kontribuojnë në zhvillimin e plotë të fëmijës, duke e forcuar emocionalisht dhe shoqërisht.

Tek ne, prindërit shpesh mendojnë se libri i pushimeve është “siguri” që fëmija nuk do të harrojë mësimet. Por detyrat e detyruara mund të sjellin lodhje mendore, humbje motivimi dhe, në shumë raste, urrejtje ndaj të mësuarit. Pushimi veror duhet të jetë kohë për çlodhje, zbavitje, zbulim të botës përreth dhe krijimtari — elementë që janë po aq të rëndësishëm sa njohuritë akademike.

Zgjidhja? Në vend të detyrave të detyruara, mund të ofrohen ide dhe udhëzime kreative: lista librash për lexim të lirë, projekte artistike ose shkencore, shkrim tregimesh, vizita në natyrë apo muze. Kështu fëmijët mund të zhvillojnë aftësi të reja dhe të ruajnë lidhjen me mësimin në mënyrë më natyrale dhe më të këndshme.

- Advertisement -

Prandaj, para se të blejmë librin e pushimeve, duhet të pyesim veten: a po i ndihmojmë fëmijës të mësojë dhe të rritet, apo po i shtojmë ngarkesë pa kuptim vetëm për të plotësuar një traditë që mund të jetë më shumë biznes sesa nevojë?

A pajtoheni me këtë shkrim?