Artikull nga Esterina Prendi, si refleksion i një pune 5-vjeçare si mësuese matematike në një shkollë të mesme profesionale në Durrës.
Mësimdhënia është një profesion i bukur, frymëzues dhe i rëndësishëm. Mësuesit janë ata të cilët formojnë breza dhe kanë në dorë fatin e shoqërisë. Sot brezat janë të prirur më shumë drejt teknologjisë dhe më pak drejt mësimit dhe librave. Pra më pak dije e konsoliduar. Edukimi sipas rregullave dhe normave është një sfidë më vete dhe një punë më e vështirë sesa formimi me dije shkencore. Mësimdhënia është një sfidë e vazhdueshme.
Kush hap dyert e një shkolle mbyll dyert e një burgu, kjo është e vërtetë, por sa e kuptojnë brezat e sotëm e sidomos adoleshentët!
Sfida e mësimdhënies vazhdon, por mësuesit janë të lodhur, duket sikur po luftojnë me ”mullinjtë e erës”. Për të mos folur për reputacionin dhe integritetin në shoqëri të mësimdhënësit, të cilit nuk po i jepet vendi që i takon.
Mungon stimuli monetar, por edhe social. Këtë e dëshmon edhe fakti i numrit të ulët të studentëve që zgjedhin mësuesinë çdo vit.
Brezat e sotëm mbajnë mend vetëm shakatë, lojërat dhe elemente të caktuar të karakterit të mësuesit, ndërkohë që në brezat e mëparshëm mbajmë mend akoma me detaje element të shpjegimit dhe dijeve të marra, shprehi të mësuesve. Duket si një fazë e një krize që duhet kaluar sa më shpejt për të vazhduar udhëtimin në trenin e dijes. Patjetër që edhe mësuesit formësohen nga karaktere njerëzish të ndryshëm, por edukohen me ndjenjën e një misioni të madh për shoqërinë dhe që trashëgohet brez pas brezi.
Arsimi ka shumë elementë dhe dimensione që duhen riparë në mënyrë të vazhdueshme nga specialistë të fushës. Bashkërendimi i të gjithë elementeve prodhon një arsim cilësor dhe individ të denjë dhe të aftë që i duhen shoqërisë.
Urojmë që mësimdhënia të marrë përsëri formë dhe brezat të formohen me përmbajtje siç duhet, përndryshe s’ka ardhmëri. Detyra e një mësuesi modern nuk është të presë xhunglën, por të ujisë shkretëtirën.
© Portali Shkollor
