Mimoza Rexhvelaj ka lindur në Fier, por rrënjët e saj janë thellë në tokën e Malësisë së Madhe, ku është rritur, jeton dhe frymon me dritën e fjalës. Aty ku gjuha është e ashpër si guri dhe e butë si lutja, ajo ndërtoi vetveten mes leximit, punës dhe dashurisë për kulturën shqiptare.
Ka studiuar në Universitetin e Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, në degën Gjuhë-Letërsi, dhe është diplomuar “Master Shkencor” në Etnokulturë. Më pas ka ndjekur edhe studimet juridike në Fakultetin e Drejtësisë në Tiranë, duke e plotësuar figurën e saj mes artit dhe ligjit, mes ndjenjës dhe arsyes.
Rrugëtimi i saj poetik shtrihet në disa vëllime që mbajnë erën e shpirtit dhe të kohës:
Dashuri, ti je mëkati im (2002), Fshima lotin (2004), Jepi fjalës kohë (2006), Vështrim mbi poezinë e Diasporës (2012), Vrap i çmendur (2017) dhe përkthimi në gjuhën malazeze I da si ljubav! / Dhe dashuri qofsh! (2019). Në to, fjala e saj ecën mes rrëfimit personal dhe atij njerëzor, me një ndjeshmëri që nuk kërkon strehë…
Poezia e Mimoza Rexhvelajt është vlerësuar në shumë skena letrare, duke marrë çmime që flasin më shumë për vlerën sesa për lavdinë: “Penda e Artë e Migjenit”, “Ibrahim Rugova” në Istog, “Takimi i Poeteshave”, “Takimet Letrare” në Ulqin, si dhe mirënjohje të shumta nga revista Fjala, Pegas Albania, Laburemos, Ora e Maleve e Rozhaj dhe të tjera.
Në vitin 2022, në Sarajevë, ajo u shpall poetja më e mirë shqiptare në finalen e madhe “Mili Dueli”. Po atë frymë vlerësimi e mbart edhe titulli “Shkrimtarja më e mirë e Veriut”, dhënë nga Agjencia “Buna 1 – Best 10 North”.
Vlerësuar në dy festivale poetike, një herë me vendin e dytë dhe një herë me vendin e tretë “Pranvera poetike Durrsake” nga Klubi i shkrimtarëve dhe artistëve Durrës.
Mimoza Rexhvelaj është gjithashtu fituese e çmimit të parë “Azem Shkreli” në festivalin poetik “Eja n’Liss”, si dhe nderohet me “Certifikatë Nderi” nga “Lidhja e Shkrimtarëve dhe Artistëve” në Kukës.
Në çdo varg të saj ndihet hija e një gruaje që i flet dashurisë si mëkat dhe faljes si liri. Poezia për të nuk është zbukurim, por qëndresë e butë, një mënyrë për të mos harruar rrënjën, e për ta kthyer dhimbjen në dritë.
