Nëna jonë, megjithëse me qëllimet më të mira edukative dhe afektive, kalon në bindjet e saj të personalizuara bazuar në përvojën e saj, na transmeton një karmë, që është një tërësi vuajtjesh të papërpunuara, na jep një paketë të parapaketuar të ndalimeve dhe detyrimeve që vijnë nga e kaluara e saj.
Të bëhesh i rritur do të thotë të emancipohesh nga e gjithë kjo, sepse e gjithë kjo nuk funksionon në jetën tonë.
Sigurisht që mund ta mbajmë atë që jehon me ne, por do të jetë shumë pak.
Pjesën tjetër që duhet ta shpikim, ta zbulojmë, ta shtjellojmë, duke parë brenda vetes për të gjetur nevojat tona, pyetjet tona dhe përgjigjet pasuese, duke mos iu përmbajtur ose rebeluar atij modeli.
Një nënë nuk mund të jetë një model, sepse ne duhet të sjellim të renë, përparimin, evolucionin e një ndërgjegjeje që nuk ishte ende e hapur me të.
Duhet të çlirohemi nga sistemi i bindjeve dhe mendimeve të nënës sonë, kështu që ajo nuk mund të jetë një shoqe, sepse ka dinamikë delikate në marrëdhënie nga e cila duhet të çlirohemi.
Nuk duhet të kemi kushtëzim, të mendojmë për veten tonë, të jemi në gjendje të fitojmë atë përqendrim dhe vetë-mjaftueshmëri që Nëna-Jetë na ka dhënë në strukturën tonë të brendshme.
Nëse mbetemi miq, mbetemi të ndikuar nga ata.
Disi mbetemi nën kontrollin dhe ndikimin e saj, duhet të jemi të përgjegjshëm. Ajo mund të lejojë të na tregojë nëse i bëjmë gjërat si duhet apo gabim, ose na shtyn të bëjmë ose të mos bëjmë gjëra të caktuara, kur në vend të kësaj, të gjitha sjelljet tona duhet të jenë rezultat i një procesi i introspeksionit, dëgjimit dhe përfshirjes së pjesëve tona të brendshme.
Me pak fjalë, nëna shoqe humbet detyrën e saj arsimore, shpirtërore, energjike.
Nuk është as mish, as peshk.
Të thuash që ke një mami si shoqe shkon kundër rolit real të nënës.
Rreziku në këto raste është simbioza ose varësia emocionale.
Rreziku edhe më i lartë është manipulimi dhe humbja e lirisë: e të dyve …
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Metodo StudiAmo – D.ssa Lucia Goldoni
/Revista Psikologji
