Të jesh baba është pak më e lehtë. Babai nuk të mban brenda për 9 muaj. Ajo nuk vjell, nuk ka fshikëz të ngjeshur. Babai nuk ka trupin e saj, të prerë nga bisturia, nuk bën cezarianin, nuk bën lindje normale, nuk çmendet nga hormonet.
Babai nuk i sheh gjinjtë e saj të gjakosur për të ushqyer fëmijën e saj, nuk qëndron zgjuar deri në agim, nuk e kalon dorën mbi hundë 569 herë në natë për të parë nëse ajo merr frymë. Babai nuk i largon dyshimet në grupet e nënave, nuk vuan nga trupi i ndryshuar kur e sheh në pasqyrë, babai mund t’ia kthejë foshnjën mamit kur i humbet frymëmarrja nga të qarat.
Babai ka një roje të pasëm që quhet nënë.
Sigurisht, të jesh baba është e rëndësishme: shumë e rëndësishme. Babai është i mirë. Ai bën shaka, flet, luan, i bën banjën, siguron nevojat fizike dhe mendore, merr pjesë aktive, ‘vret’ këdo nëse është e nevojshme. Babai është i mirë, ai përcjell besim. ‘Vret’ dy nëse është e nevojshme.
Por mami është ndryshe. Ai shkon mbi të mirën dhe të keqen. Mami ka “autoritet shpirtëror” mbi fëmijën e saj, heq dorë, i kërkon Zotit çdo ditë që të ndërmjetësojë për fëmijët e saj. Mami lë miqtë, qëndron në shtëpi kur të gjithë argëtohen. Nuk kërkon një dush të gjatë, çfarë luksi të lash flokët!
01
Mami jeton për vogëlushin e saj.
Njeriu i mirë është ai që e do fëmijën e tij, vendi i mirë është ku mund të shkojë me fëmijën e tij. Ushqimi i mirë është ai që nuk shkakton dhimbje barku, promovimi i mirë është ai i pelenave.
Mami nuk ka interes më të madh se mirëqenia e fëmijës së saj. Ajo e di datën e çdo vaksine, vuan me temperaturën, e gris veten në njëmijë copa mes lotësh. Mami “përkëdhel vogëlushin e saj”, ngjitet në llambadar për të fituar një nënqeshje, nuk sheh një gazetë pa imagjinuar “O Zot, po sikur të jetë fëmija im!”
Mami përballet me një ushtri …. me taka të larta dhe gjokshapur!
Nëse gjithçka mungon, mami do të jetë pranë fëmijës së vet.
Mami është mami….” thjesht “kështu…..”
Nga Priscilla Santos Inowe
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi I consigli delle mamme
/Revista Psikologji
