Pas tri dekadave punë, përvojë dhe shkëmbimesh të ndërsjella, arsimtarja dhe drejtuesja Sanie Toçi në prag pensioni sjell këtë letër e cila të bën të reflektosh por edhe të frymëzohesh për misionin që ka çdo mësues apo drejtues shkolle…
Të dashur kolegë
Të dashur prindër, nxënës e ish-nxënës të shkollës “Besnik Syla” Mamurras,
për rreth tri dekada punë, përvojë, shkëmbime të ndërsjella, mendoj se ka ardhur koha të bëj refleksionin tim. Dy dekada e ca drejtuese njeriu mendon: A kam qenë një drejtuese e mirë, siç thotë një nënë (dhe unë jam e tillë).
A kam qenë jo vetëm një drejtuese, por edhe një shoqe, një nënë, një motër? A i kam dëgjuar sa dhe si duhet hallet dhe nevojat kolegëve? A kam bashkëpunuar si e barabartë, pa butaforinë që nganjëherë në një post mund të nxjerr krye?
Jua lë juve ta vlerësoni.
Por dua të them se për 28 vite në drejtim të kësaj shkolle shqetësimin e çdo nxënësi e kam përjetuar si shqetësim të fëmijëve të mi; suksesi i secilit nxënës më ka lumturuar si sukses i fëmijës tim; me prindërit kam qenë e hapur, komunikuese, ndihmëse dhe bashkëpunuese dhe kam gjetur përherë përkrahjen dhe mirëkuptimin e tyre gjithmonë, në të mirë të fëmijës së tyre.
Mësuesit e rinj i kam parë si fëmijët e mi, ndërsa të tjerët si motra e vëllezër. Në çdo familje ka të pakënaqur; kjo varet nga pritshmërit dhe egot e secilit, por mendoj se një drejtues është i mirë dhe i denjë kur vlerëson sa dhe si duhet meritat e kolegëve, respekton vlerat e tyre, shpërblen përkushtimin me mirënjohje. Askush nuk ka lindur për të qen drejtues, janë rrethanat shpesh jashtë profesionale që e bëjnë të tillë. E rëndësishme është që rolin e ngarkuar ta përmbushësh me dinjitet e paanësi duke mishëruar modesti e përkushtim . Në mendje më vjen gjithmonë thënia e Nënë Terezës se “Jo çdo njeri mund të bëjë gjëra të mëdha, por secili prej nesh mund të bëjmë gjëra të vogla me dashuri të madhe” .
Sërish vlerësimin tim e lë në dorën tuaj, por me dorë në zemër ju them se nuk ju kam ndarë nga familja ime, se kolegët dhe kolektivin gjithmonë e kam parë si një familje të madhe, ku secili ka vendin e tij. Dhe me këtë mendim tërhiqem në vitet e pensionit tim.
Duke shpresuar të mos ju kem bezdisur e duke ju uruar të gjithat të mirat e botës secilit nga ju bashkë me familjet tuaja, po e mbyll këtë status të fundit me falënderimet më të përzemërta dhe mirënjohjen me sublime për të gjithë ata që më janë gjendur pranë në çdo situatë personale dhe familjare .
Edhe njëherë faleminderit për mbështetjen, durimin dhe mirëkuptimin tuaj .
Me shumë konsideratë e respekt,
Sanie Toçi.
©Portali Shkollor
