Në gusht të vitit 1998, motra ime dhe unë u takuam me burrat tanë në një qytet të quajtur Twinsburg në Ohajo.
Unë dhe Darlene (identike dhe të lindura 45 minuta larg njëra-tjetrës) ishim 27 vjeç dhe merrnim pjesë në festivalin vjetor të binjakëve të qytetit. Është mbledhja më e madhe e binjakëve në botë dhe ne shkonim shpesh për t’u ritakuar me miqtë tanë.
Të shtunën në mbrëmje, lokali i hotelit ishte plot me njerëz që po kalonin kohë së bashku, kur Marku hyri brenda. Ai duhet të ketë menduar se nuk po e besonim që kishte një vëlla binjak dhe shkoi të merrte vëllain e tij identik, Craig, i cili ishte katër minuta më i madh.
Unë dhe Darlene ishim shumë tipa përzgjedhës sa i përket takimeve, por të dyja pëlqenim djemtë e këndshëm me sens humori dhe tipare zeshkane. Ajo u tërhoq nga Marku, ndërsa unë mendova se Craig ishte më i lezetshëm, megjithëse për këdo tjetër ata do të ishin të padallueshëm.
Ata na ftuan në Cracker Barrel për drekë të nesërmen dhe ne shkëmbyem adresat e postës elektronike para se të largoheshim.
Kur Darlene dhe unë u kthyem në punë, ne punonim si sekretare ligjore, në të njëjtën firmë, pas shkollës së mesme, secila nga ne mori një email nga binjakët tanë të preferuar.
Ndihej si fat!
Ne jetonim në Illinois dhe ata ishin në Teksas, ku punonin si krijues uebi për ekipin e bejsbollit Houston Astros. Ata erdhën për vizitë pranë nesh. U takuam dy herë dhe bëmë disa udhëtime së bashku.
Në mars të vitit 1999, u takuam në Florida për të parë ndeshjet e bejsbollit para-sezonale.
Një natë gjatë rrugës për në darkë, ata shkuan drejt një dhome hoteli me pamje të mrekullueshme dhe na propozuan, me unaza që përputheshin dhe kishin pjesët e të njëjtit diamant.
Sigurisht që tani na priste asgjë më pak se një dasmë e dyfishtë.
Duke u rritur në një qytet të vogël, ne gjithmonë njiheshim si “binjaket”. Mamaja na vishte njësoj dhe pse unë e urreja, ndërsa Darlene e adhuronte.
Ne kemi të njëjtën ngjyrë flokësh, të njëjtat gropa në faqe, por ato të Darlene janë më të thella. Ndajmë bashkë ditëlindjet, pagëzimin dhe gjithçka. Gjatë gjithë jetës sonë, kemi qenë larg njëra-tjetrës vetëm për një javë.
Në dasmën tonë, atë nëntor, babi na çoi drejt bashkëshortëve tanë të ardhshëm, duke na mbajtur në secilin krah. E gjithë mbrëmja ishte emocionuese.
Muaji ynë i mjaltit u bë në Bahamas. Më pas, edhe ne u vendosëm në Teksas.
Darlene dhe Mark donin të mbeteshin shtatzënë menjëherë, por unë dhe Craig donim të prisnim. Në fund, isha unë ajo që mbeti shtatzënë e para, pasi Darlene kishte një abort spontan – kjo ishte e vetmja kohë që të qenit kaq afër emocionalisht dhe fizikisht ishte e vështirë.
Në ekografinë time të parë, ata gjetën dy rrahje zemre: binjakë. Nuk mund ta besoja. Brady dhe Colby kanë lindur me 11 minuta diferencë, në qershor 2001.
Në kohën kur djemtë tanë lindën, Darlene ishte shtatzënë me vajzën e saj të parë, Reagan, tani 19. Ajo kishte një vajzë tjetër, Landry, 17, dhe ne patëm një djalë të tretë, Holden, 15. Edhe ai duhej të ishte binjak; ishte një qese e zbrazët kur u skanova gjatë tetë-javëshit.
Biologjikisht, të gjithë fëmijët tanë kanë ADN-në e vëllezërve dhe motrave. Të gjithë duken njësoj, me të njëjtat flokë ngjyrë kafe dhe sy kafe. Vajzat e Darlene, të cilat kanë vetëm 16 muaj diferencë, i pyesin vazhdimisht nëse janë binjake.
Darlene shpesh e di se çfarë po ndiej para se ta njoh veten. Ne takohemi çdo ditë pas pune, mbarojmë punët bashkë, lyejmë flokët dhe kujdesemi për veten me njëra-tjetrën.
Kur njerëzit na shohin të gjithë së bashku, duken të habitur sepse po shohin disa binjakë me radhë.
Ndonjëherë, fëmijët çmenden kur iu themi historinë tonë, por ne iu themi atyre:
“Për shkak të kësaj historie ekzistoni.”
Nuk do të mërzitem kurrë së thëni: Ndihem e bekuar!
