Siç garantohet me normat ligjore në fuqi, çdo i punësuar duhet të ketë një kontratë punë.
Në këtë kontratë ndër tjera është e specifikuar edhe vlera mujore e pagës. Por a kemi ne njohuri se sa do jetë paga jonë nga 1 shkurti? Natyrisht se jo, përjashto këtu ndonjë oborrtar të qeverisë i cili gëzon besimin e liderit. Në vetvete kjo mungesë informacioni dhe ky skepticizëm hamletian është abuzim me ligjin, duke shmangur një shprehje më të vrazhdë “shkelje e ligjit”.
E drejta “absolute” e ruajtjes së sekretit në dëm të punëtorëve të sektorit publik, ilustron fytyrën e vërtetë të një pushteti arrogant dhe të paditur.
Ndërkohë që cilësia e jetës është duke humbur dita ditës e joshja e rinisë për t’u larguar njëherë e përgjithmonë prej këtij vendi sot më shumë se kurrë është në vlugun e saj, s’na mbetet gjë tjetër veçse t’i durojmë me pa shpresë propagandat irrituese të kësaj qeverie.
E keni konvertuar arsimin në tabelë qitje pothuajse jeni bijtë dhe bijat e Aristotelit, Njutonit apo Ajnshtajnit. Secili me ide dhe iniciativa se si ta kërcënojnë dhe shantazhojnë mësuesin.
Nuk mund të jetë mësuesi fanar i diturisë, me këto paga te errëta. Mos pritni cilësi, kur konsumi jonë ditor është gati me afat të skaduar. Reformoni sa të doni tekstet, shpikni pseudo-reforma, asnjë nuk ka efekte kur paguhem më pak se shoferi juaj që ua dërgon fëmijët në shkollë.
Nuk mund të jem i motivuar për punë kur dita ime e punës kushton 15 euro e ora juaj e punës 100 euro deputeti im.
Ku ta gjej vullnetin për punë kur lloj-lloj injoranti/e të orienton në punën tënde e aty ku gjithkushi mund të të bëhet koleg/e.
Pak e sakatosën, pak e përbuzën, na u dashka edhe sytë t’na i nxirrni se ne ju mësuam, ne ju edukuam, e prandaj sille ka ta sillësh, ne po mbesim fajtorët kujdestar të kësaj katrahure kolektive që po na e zë frymën.
Fëmijë-nxënës që as prindi, as mësuesi, nuk arrijnë t’ia kuptojnë botën fiktive të ngulitur nga injoranca e kohës.
Nxënës të influencuar nga media qoftë ajo televizive e sidomos platformat e rrjeteve sociale që alfa dhe omega e kanë fjalën STRES, duke abuzuar deri në marrëzi me shprehje që manifestojnë paqëndrueshmërinë mendore të fëmijëve tanë.
Me mësuesit e lidhur në “pranga” që iu mungon edhe më e vogla kompetencë për ta edukuar siç duhet nxënësin e tij.
Pakënaqësinë tonë dymujore, na e shtypët me dhunë, na e vodhët pushimin e desh t’na linit pa bukë. Na etiketuat, e na kërcënuat, sepse ju jeni vet fuqia, e ne vegjëlia ulëm “armët” e kokëulur e të poshtëruar morëm ditarin në dorë e vazhduam betejën me injorancën, duke qënë të bindur se luftën e kemi të humbur për aq kohë sa injoranca është e ulur këmbëkryq në fronin e pushtetit.
Kthehem prapë tek fillimi-vlera e koeficientit. E çka t’ju tregoj nxënësve të mi, kur nuk e di sa e kam pagën time?
A jam injorant, apo po injorohem nga njerëzit e mi? E ku ta di unë, ndoshta jam i vetmi ai që “po e di që s’di”.
