Prej dy vitesh jeta për Elsën dhe dy vajzat e saj është kthyer përmbys.
Pasi kryefamiljari ndërroi jetë si pasojë e një sëmundje të rëndë, ato janë krejt të vetme.
Ndërsa Elsa, sot vazhdon të të jetë në vështirësi për të paguar borxhet e marra për trajtimin e bashkëshortit. Njëkohësisht të sigurojë vaktet për dy vajzat e vogla.
“3 vjet nëpër spitale, që vetë e di se çfarë kam hequr. Punoja dhe i lija gocat pa ngrënë, se thosha do babi lekë për spitale, për ilaçet. Ose blija ndonjë gjë për të ngrënë dhe i thosha gocave që të hajë babi, sepse e dija që do të ikte”.
Edhe pse me shëndet të rënduar, sërish Elsa punon. Çdo ditë zgjohet herët për të pastruar rrugët e qytetit, me shpresë se nesër do të jetë më mirë.
“Unë zvarrë do tërhiqem për këto dhe nuk do t’i lë pa shkollë, do t’i rris.”
Amaneti i fundit i kryefamiljarit, ishte që dy vajzat e tij të kishin nje ditë të lumtur e një çati të sigurt. Ndërsa Gerta dhe Jona, të vetmen forcë e gjejnë në fotografitë e të atit, të vendosura në muret e rrënuar të shtëpisë. Banesa ku ato jetojnë është në situatë kritike, e rrezikon të shembet.
“Muret janë shumë të ftohta, në dimër është shumë keq. As soba nuk punon. Qajnë çdo ditë, thonë o mami do na bjerë tavani në kokë. Është me kallëma, nuk kanë asnjë lloj sigurie.”
Veç dhimbjes së madhe që dy vajzat jetime vazhdojnë të kenë, jeta e tyre nuk është e sigurt, prej kushteve të rrezikshme ku jetojnë. Por, të gjithë ne mund t’i shpëtojmë nga mjerimi, ndaj është e domosdoshme ndihma e gjithësecilit prej jush.
Bamirësia nuk të varfëron!
