Kur ai ishte një nxënës i vetmuar dhe i varfër, mësuesit e Zhang Zhanliang ishin një burim ngushëllimi.
Ata e morën atë në shtëpitë e tyre duke i bërë vazhdimisht për të ngrënë dhe duke i rregulluar atij rrobat e grisura.
Sot, Zhang është 45 vjeç dhe është drejtori i një shkolle të largët kineze të fshatit në krahinën lindore të Jiangxi. I frymëzuar nga dashamirësia e mësuesve të tij kur ishte veçse një fëmijë i vogël, ai sot gatuan çdo ditë për nxënësit, prindërit e të cilëve punojnë larg komunitetit dhe në këtë mënyrë e kanë të vështirë të kujdesen për fëmijët si duhet.
“Fëmijëve nuk ju mungojnë paratë, por ju mungon shoqëria e prindërve të tyre”, thotë Zhang. Ai është mësues prej vitit 1993 dhe me vetëdije zgjodhi të punonte në fshat ku fëmijët rriten nga gjyshërit e tyre pasi prindërit shkojnë për të punuar në qytete duke i lënë ata vetëm për vite me radhë. Duke punuar me disa prej 7 milionë fëmijëve të “lënë pas” të Kinës, në shkollën fillore “Huangni” në rrethin e Yingtan të Yujiang, Zhang ka mundur të shpërblejë edhe mësuesit e tij që e ndihmuan atë vetë kur ishte fëmijë.
